วัน อังคาร ที่ 03 พฤศจิกายน 2563
กุนซือหัวหอก “แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด” “โอเล่ กุนนาร์ โซลชา” ออกมาให้ข้อมูลสำคัญถึงความพร้อมของทีม ก่อนเกมเยือน “อิสตันบูล บาซัคเซเฮียร์” ที่จะมาถึงในศึก ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก วันพุธนี้ 04/11/63
หมายกำหนดการที่จะออกเดินทาง “แมนเชสเตอร์ ยูไนเต็ด” เพื่อทำการแข็งขันจาก แมนเชสเตอร์ ไปยัง ตุรกี ในวันอังคารนี้ เพื่อที่จะลงเล่นเกมกับ “อิสตันบูล บาซัคเซเฮียร์” ศึก ยูฟ่า แชมเปี้ยนส์ ลีก รอบแบ่งกลุ่ม นัด3 ในวันพุธ
สภาพทีมนั้นยังคงไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงหลังจากเกมแพ้ “อาร์เซน่อล” เพราะไม่มีใครได้รับบาดเจ็บ จากการแข็งขันที่ผ่านมาเพิ่มเติม นอกเหนือจากที่เคยบาดเจ็บอยู่ก่อนแล้ว คือ “เจสซี่ ลินการ์ด” / “ฟิล โจนส์” / “เอริค ไบยี่” / “อเล็กซ์ เตลเลส” “โซลชา” ได้ให้ข้อมูลดังกล่าว
“กำลังใจเป็นสิ่งสำคัญ นอกเหนือจากการแพ้ “อาร์เซน่อล” แต่ก็ยังดีใจที่สมาชิกในทีม ไม่มีใครได้รับบาดเจ็บมากกว่าเดิมที่เคยเป็นมา และทีมผู้เล่นนั้น ก็อาจจะเป็นชุดเดิมทั้งหมด
ส่วน เจสซี่ มีความพร้อมในการฝึกซ้อมแล้วและน่าจะสามารถลงเล่นได้ แต่เราจะดูว่าผลการทดสอบอีกที และเขาอาจจะสามารถเดินทางไป “อิสตันบูล” แต่เรายังไม่มั่นใจ ส่วน “อเล็กซ์” ต้องกลับมาดูผลการตรวจในครั้งต่อไป เพราะผลที่ผ่านมาไม่ดีนัก หวังว่าเขาจะได้กลับมาโดยเร็วที่สุด”
และแล้วหลังจากนั้นไม่นานนัก “โซลชา” ก็แจ้งกับนักข่าวว่า “เจสซี่” จะไม่ได้เดินทางไปตุรกีด้วย
ขณะเดียวกันนั้น กุนซือหัวหอก ชาวนอร์เวย์ ก็พูดถึงการกลับมาเยือนทีมของ “อ็องโตนี่ มาร์กซิยาล” และสภาพความสุดฟิตปั้งของศูนย์หน้าตัวใหม่ “เอดินซอน คาวานี่” ว่าเป็นไปในทิศทางที่ดีและงดงาม โดยเขาได้แจ้งว่า
” เราคาดหวังเป็นอย่างยิ่งว่า จะได้เห็นฟอร์มที่ยอดเยี่ยมของ “อ็องโตนี่” ผมคิดว่าช่วงท้ายเกมการแข่งขันกับ ไลป์ซิก คุณได้เห็นความความสามารถของเขา และเขาก็เป็นไปในทิศทางที่งดงาม ซึ่งเป็นเรื่องดีมากๆ ถือว่าเป็นหัวใจของทีม อ็องโตนี่ เมื่อฤดูกาลที่แล้ว และเป็นหัวใจของทีมมาตลอด ในช่วงเวลาตั้งแต่ผมมาอยู่ที่นี่ และแน่นอนการมีเขากลับมาช่วยทำให้ทีมมีการเพิ่มประสิทธิภาพ มันทำให้เรามีทางโอกาสที่ดีในแดนหน้า และด้านข้างมากๆขึ้น ” “ปกติ “เอดินซอน” เป็นคนที่ร่างกายฟิตตลอดเวลาอยู่แล้ว เขาดูรวดเร็วปราดเปรียว ในช่วงการฝึกซ้อม และแล้วตอนนี้เขาก็ได้ลงสำรองไปบ้างแล้ว เราจึงไม่มีเวลามากพอ ที่จะเพิ่มบทบาทเขาให้สำคัญกับทีม แต่เขาดูรวดเร็วปราดเปรียวขึ้นเรื่อยๆ ในช่วงการฝึกซ้อม จึงได้รออีกไม่นานแน่”
บทความก่อนหน้า
ฟุตบอลยูโรปา ลีกวามคิดในเรื่อ
อเมริกากลางถือเป็นจุดยุทธศาสตร์ คือเป็นแผ่นดินที่มีลักษณะแคบ แบ่งโดยมหาสมุทรขนาดใหญ่ 2 มหาสมุทร ความพยายามที่จะเชื่อมการค้าเกิดขึ้นมานานหลายปีแล้วในบริเวณนี้ ในปี ค.ศ. 1698 สกอตแลนด์ได้พยายามเข้ามาตั้งฐานการค้าบริเวณคอคอดปานามา โดยใช้แผนดารีเอน แต่เนื่องจากเงื่อนไขต่าง ๆ ที่ไม่เอื้ออำนวย ในที่สุดก็ได้ออกจากปานามาไปในปี ค.ศ. 1700[6] และในที่สุดการรถไฟในปานามาก็ได้เกิดขึ้นเพื่อข้ามคอคอดนี้ได้เปิดใช้ในปี ค.ศ. 1855 เส้นทางสัญจรนี้ได้เอื้อหนุนให้การค้ามีความสะดวกขึ้น และเป็นปัจจัยพื้นฐานที่สำคัญของการเลือกสร้างคลองเชื่อมคอคอดปานามาในภายหลัง
การรื้อฟื้นแนวความคิดในเรื่องการเชื่อมทางน้ำต่อกันระหว่างมหาสมุทรทั้ง 2 มหาสมุทรเกิดขึ้นอยู่หลายครั้งหลายครา อย่างทางเชื่อมผ่านนิการากัวก็ได้มีการสำรวจอยู่บ่อยครั้ง รวมทั้งคลองปานามา เองเป็นหนึ่งในสองโครงการขุดคลองที่เคยดำริมาตั้งแต่ยุคสเปนเรืองอำนาจคริสต์ศตวรรษที่ 16 แล้ว[7] จนในที่สุด การประสบความสำเร็จของการสร้างคลองสุเอซ รัฐบาลโคลอมเบียได้ให้สัมปทานกับนักผจญภัยชาวฝรั่งเศสชื่อ ลูเซียง นโปเลียน โบนาปาร์ต ไวส์ ในการขุดคลองซึ่งจะเชื่อมระหว่างสองมหาสมุทรในบริเวณจังหวัดปานามา และเขาได้ขายสัมปทานต่อให้กับบริษัทฝรั่งเศสที่บริหารโดยนายแฟร์ดีนอง เดอ เลสเซป ซึ่งดำเนินการขุดคลองปานามาในทันที[8] เขาได้เริ่มขุดคลองจากระดับน้ำทะเล (โดยไม่มีประตูกั้นน้ำ) เมื่อวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1880 บริษัทฝรั่งเศสได้ทำงานอย่างรีบเร่งโดยขาดการศึกษาที่เพียงพอทั้งทางด้านภูมิประเทศและอุทกวิทยา[9] อีกทั้งโรคภัยไข้เจ็บในภูมิอากาศเขตร้อนที่คนงานก่อสร้างคลองต้องเผชิญทั้งโรคไข้เหลืองและมาลาเรีย คร่าชีวิตคนงานเป็นจำนวนมากและทำให้การก่อสร้างไม่คืบหน้าเท่าที่ควร[8] เป็นเหตุให้คนงานต่างหวาดกลัวและหนีกลับฝรั่งเศส[9] ในปี ค.ศ. 1883 บริษัทฝรั่งเศสที่ได้สัมปทานไม่สามารถทำงานต่อได้ เนื่องจากโรคภัยไข้เจ็บและความลำบากในการขุดคลองในระดับน้ำทะเล การขาดประสบการณ์ภาคสนามของคนงาน อย่างเช่น การเก็บเครื่องมือที่เจอห่าฝนไม่ดี ทำให้เกิดสนิมจับ[10] แต่ปัญหาหลักคือค่าใช้จ่ายต่าง ๆ จากโรคภัยไข้เจ็บที่เกิดขึ้น นับจำนวนคนที่เสียชีวิตระหว่างการขุดคลองปานามา (ระหว่างช่วงปี ค.ศ. 1881 – 1889) ได้กว่า 22,000 คน[9]
การเชื่อมทางน้ำต่อกั
การรื้อฟื้นแนวความคิดในเรื่องการเชื่อมทางน้ำต่อกันระหว่างมหาสมุทรทั้ง 2 มหาสมุทรเกิดขึ้นอยู่หลายครั้งหลายครา อย่างทางเชื่อมผ่านนิการากัวก็ได้มีการสำรวจอยู่บ่อยครั้ง รวมทั้งคลองปานามา เองเป็นหนึ่งในสองโครงการขุดคลองที่เคยดำริมาตั้งแต่ยุคสเปนเรืองอำนาจคริสต์ศตวรรษที่ 16 แล้ว[7] จนในที่สุด การประสบความสำเร็จของการสร้างคลองสุเอซ รัฐบาลโคลอมเบียได้ให้สัมปทานกับนักผจญภัยชาวฝรั่งเศสชื่อ ลูเซียง นโปเลียน โบนาปาร์ต ไวส์ ในการขุดคลองซึ่งจะเชื่อมระหว่างสองมหาสมุทรในบริเวณจังหวัดปานามา และเขาได้ขายสัมปทานต่อให้กับบริษัทฝรั่งเศสที่บริหารโดยนายแฟร์ดีนอง เดอ เลสเซป ซึ่งดำเนินการขุดคลองปานามาในทันที[8] เขาได้เริ่มขุดคลองจากระดับน้ำทะเล (โดยไม่มีประตูกั้นน้ำ) เมื่อวันที่ 1 มกราคม ค.ศ. 1880 บริษัทฝรั่งเศสได้ทำงานอย่างรีบเร่งโดยขาดการศึกษาที่เพียงพอทั้งทางด้านภูมิประเทศและอุทกวิทยา[9] อีกทั้งโรคภัยไข้เจ็บในภูมิอากาศเขตร้อนที่คนงานก่อสร้างคลองต้องเผชิญทั้งโรคไข้เหลืองและมาลาเรีย คร่าชีวิตคนงานเป็นจำนวนมากและทำให้การก่อสร้างไม่คืบหน้าเท่าที่ควร[8] เป็นเหตุให้คนงานต่างหวาดกลัวและหนีกลับฝรั่งเศส[9] ในปี ค.ศ. 1883 บริษัทฝรั่งเศสที่ได้สัมปทานไม่สามารถทำงานต่อได้ เนื่องจากโรคภัยไข้เจ็บและความลำบากในการขุดคลองในระดับน้ำทะเล การขาดประสบการณ์ภาคสนามของคนงาน อย่างเช่น การเก็บเครื่องมือที่เจอห่าฝนไม่ดี ทำให้เกิดสนิมจับ[10] แต่ปัญหาหลักคือค่าใช้จ่ายต่าง ๆ จากโรคภัยไข้เจ็บที่เกิดขึ้น นับจำนวนคนที่เสียชีวิตระหว่างการขุดคลองปานามา (ระหว่างช่วงปี ค.ศ. 1881 – 1889) ได้กว่า 22,000 คน[9]
จากหนังสือ Overthrow ของสตีเฟน คินเซอร์ในปี ค.ศ. 2006 ได้กล่าวไว้ว่าในปี ค.ศ. 1898 หัวหน้าคนหนึ่งในองค์การเกี่ยวกับคลองของฝรั่งเศส คือ ฟีลีป-ชอง บูโน-วารียา ได้จ้างวิลเลียม เนลสัน ครอมเวลล์ เพื่อโกงจากสภาคองเกรสของอเมริกา ที่จะสร้างคลองปานามา ไม่ใช่คลองที่ข้ามจากนิการากัว[11]
โดยสหรัฐอเมริกาได้เจรจากับรัฐบาลโคลอมเบียว่า หากสหรัฐอเมริกาลงทุนขุดคลองแล้วก็ขอให้สหรัฐอเมริกาเช่าพื้นที่บริเวณนั้นเพื่อดำเนินการควบคุมการเข้าออกของเรือที่ผ่านคลอง แต่การตกลงเรื่องราคาค่าเช่าที่ไม่ลงตัว รัฐบาลโคลอมเบียไม่ตกลงกับรัฐบาลสหรัฐอเมริกา ซึ่งขณะนั้นชาวปานามากลัวว่าโคลอมเบียจะไม่แบ่งผลประโยชน์ให้เท่าที่พวกตนควรได้ จึงได้ก่อการปฏิวัติขึ้นและประกาศตัวเป็นประเทศเอกราช ซึ่งสหรัฐอเมริกาเองได้รับรองการเป็นเอกราชของปานามา และยังได้ช่วยไม่ให้โคลอมเบียยกกองทหารเข้ามาปราบปรามชาวปานามา จนในที่สุดสหรัฐอเมริกาได้ทำสัญญากับปานามาในปี ค.ศ. 1903[12] โดยปานามายกกรรมสิทธิ์ที่ดินเป็นระยะทางกว้าง 10 กิโลเมตร ตลอดแนวทางที่สหรัฐอเมริกาจะขุดคลอง และรัฐบาลสหรัฐอเมริกาเป็นผู้ดำเนินการบริหารเป็นสิทธิขาดตลอดไป โดยสหรัฐอเมริกาจะจ่ายเงินตอบแทนให้ปานามาเป็นจำนวนเงิน 10 ล้านดอลลาร์ และจะให้เป็นประจำทุกปี อีกปีละ 250,000 ดอลลาร์[8] ส่วนสหรัฐอเมริกาก็ได้จ่ายเงินให้แก่โคลอมเบียเป็นเงิน 25 ล้านดอลล่าร์ในปี ค.ศ. 1921 และรัฐบาลโคลอมเบียรับรองความเป็นเอกราชของปานามาในสนธิสัญญาธอมสัน-อูรูเตีย